डिसेंबर २०२४ महिन्यात माझी पँट काचली होती. तेथील सर्व भाग लाल झाला होता. पायाचे घोटे पण खूप दुखत होते. दिसायला पण जरा अंधुक झाले होते. गुडघ्याला बधिरता आली होती.
मी स्वतः प्राध्यापक असल्यामुळे जवळ जवळ सर्व म्हणजे ५ तास उभे राहून शिकवावे लागत होते. शिकवत असतांना उभा रहात असे पण तेव्हा पाय दुखत नव्हते. मी उभा राहू शकत होतो. पण रात्री घरी गेल्यावर पायाचे घोटे खूप दुखत असत. हा त्रास मी १ महिना काढला. १८ जानेवारी २०२४ रोजी डॉक्टरांकडे गेलो. त्यांनी शुगर चेक करायला सांगितली. त्याप्रमाणे शुगर चेक केली आणि माझे एचबीएवनसी १०.८ % पाहिल्यावर मला धक्काच बसला. डॉक्टरांनी औषधे घ्यायला लागणार असे सांगितले. पण मी डॉ. दीक्षित सरांचे व्हिडिओ पाहिलेले असल्यामुळे औषधाशिवाय डॉ. दीक्षित आपल्याला बरे करु शकतील याचा विश्वास वाटला व मी २० जानेवारी २०२४ ला पुणे येथील सेंटरला आलो. तिथे मला जीवनपद्धतीची सविस्तर माहिली मिळाली. व्यायाम व आहार यांचे तंतोतंत पालन याचे साखर कमी करण्यातले योगदान याबद्दल मी अवगत झालो.